Ertuğrul Özkök | Vaktin Ruhu
Önceki akşam tam “Öyle bir Geçer Vakit Ki” dizisindeydim.
Türkiye’nin “AVM devrimi”ni açan birinci iki alışveriş merkezinden biri olan Akmerkez 30’uncu yılını kutladı.
O nedenle Akmerkez’le özdeşleşen ve tahminen de Türkiye restoran tarihinin en büyük muvaffakiyet öykülerinden biri olan Paper Moon’da bir davet verildi.
Dinçkök imzasıyla gelen davetiyeler
Davetiyeler, pek ortalarda görülmeyen, görülmek istemeyen Raif A. Dinçkök imzasıyla gönderildi.
Bana nazaran çok değişik bir geceydi.
Bu, 30 yılı yaşamış bir sosyolog için Türkiye sosyolojisi hakkında çok farklı müşahedelerle doluydu.
Paper Moon, bir İtalyan restoranı.
Ama dünyadaki en büyük muvaffakiyet kıssasını herhalde burada; Akmerkez’de yazdı.
Şimdi yazları Bodrum’da tıpkı öyküyü daha da ileri taşıyor.
Paper Moon daveti
Benim için Paper Moon iki şeyi söz ediyor
Benim için Paper Moon iki şeyi tabir ediyor.
Yıllar boyunca değişmeyen, düşmeyen bir İtalyan mutfağı kalitesi…
Ve beşere çok hoş “Being there”; yani “Orada olmak” duygusu veren bir yer.
Orada 30 yıl boyunca Türk iş ve celebrity dünyasının kısa tarihi yazıldı.
Bu periyoda en az üç kuşak sığdı.
Bir de son vakitlerde “Yeni Türkiye parasının temsil ettiği” farklı bir profil…
Anlayacağınız artık belgeseli hak eden bir yer.
Önceki geceden bugüne kalan iki bahis şuydu:
Şırnak şarabı…
Ve Paper Moon duvarındaki sinema sanatkarı fotoğrafları.
Yazının sonunda size bir “Eski Türkiye zengini testi” uygulayacağım…
Ama evvel geceden farklı sahneler.
30 yıldan kalan hatıra ‘Jöleli’nin Paper Moon ortasında bağırması
Ancak evvelki akşamki davette, o “Yeni Türkiye cüzdanlarını” pek göremedim.
Sanki büsbütün ‘Eski Türkiye’ oradaydı.
Kendimi güya bir periyot sinemasında üzere hissettim.
Yitip giden vaktin güya kostümlü provasını yapıyorduk.
Bir an aklıma, eski ismiyle “Jöleli” Yiğit Bulut’la ilgili anlatılan bir şey geldi.
Bir gün, belinde silah, yanında bir muhafaza ordusu ile Paper Moon’a gelmiş. “Böyle giremezsiniz” dediklerinde yerin ortasında bağırmaya başlamış:
“Artık yeni Türkiye var siz hala anlamadınız. Yakında anlayacaksınız…”
Gerçek midir, yoksa kent efsanesi mi hala bilmiyorum.
Yiğit Bulut
Girişteki klasik barın bana anlattığı hikâye
Girişteki bar yeniden tıpkı bardı.
Hep o tıpkı bar.
İnsana “Merak etme hala hayattayız ve buradayız” duygusu veren bir rahatlık bu.
Randevu verdiğiniz bayan yahut erkek şimdi gelmediyse, birinci Sauvignon Blanc’ınızı yahut viskinizi ısmarlayıp, yere yeni girmenin verdiği yabancılığı üzerinizden attığınız bekleme odası.
Hep tanıdık yüzler…
Ve bu değişmeyenler içinde bana çok hoş ve sevindirici bir sürpriz.
Sommelier bana gecenin sürprizini anlatıyor
Hani geçtiğimiz hafta sormuştum.
Şırnak’ta da şarap mı yapılır diye…
Ve yapılır demiştim.
Yapılırmış ve Türkiye’nin en değerli İtalyan restoranının menüsüne bile girermiş.
Evet, Paper Moon şarap menüsünde resmen Şırnak şarabı var.
Paper Moon ve Şırnak şarabı…
Oksimoron gibi…
Paper Moon Sommelier’sinin “Breakfast in America” pozu
Ama bu türlü yerlerde birinci dost olduğum insanlardan biri olan sommelier Gökhan Çalışkan bana iftiharla gösteriyor.
Sadece göstermiyor…
Bizzat bir tepsinin üzerine koyuyor, şişeyi açıyor, yanına bir kadeh yerleştirip, Supertramp’ın efsane “Breakfast in America” plağının kapağındaki üzere ileri gerçek uzatıyor.
Akmerkez’in 30’uncu yılı.
Eski Türkiye’nin Creme de la Cream’i…
Ve orada bir ‘Yeni Türkiye’ masalı.
Şırnak’ın Midin köyünün şarabı…
Super Tuscan şarapların yanında bir Şırnak şişesi
Mükemmel şişelenmiş, çağdaş bir etiket ve iftiharla söylüyorum ki…
O şişe bu seçkin kalabalıkta hiç yabancılık çekmiyor, bayağı yakıştırıyor kendini oraya…
Ne yazık ki Türkiye’de içki ile ilgili yazılarda öylesine sınırlayıcı ve yasaklayıcı bir mevzuat var ki, size ne şu şarabın ismini ne özelliklerini yazabiliyorum.
Sommelier Gökhan Çalışkan’ın fotoğrafını çektikten sonra girişte sol taraftaki şarap kavına bakıyorum.
Dünyanın en ünlü, en kıymetli Fransız, İtalyan şarapları yan yana dizilmiş.
Super Tuscan’lar, Bourgogne ve Bordeaux’nun efsane markaları…
30 yıl boyunca Türkiye’de hangi büyük ve ünlü markaların bu Cave’a, bu menüye girmek için ne gayretler verdiğini biliyorum.
Ey ‘Eski Türkiye’nin şık zengini! Sana diyorum ki…
İşte orada o menüde Şırnak şarabını gördüğüm için de çok memnun oldum.
Midin köyünün bütün bağcılarını, üreticilerini kutluyorum.
Urfa’ya Oxford gelmedi lakin Şırnak’a şarap kültürünün Oxford’u geldi.
Son kelamım de Paper Moon müdavimi varlıklı dostlarıma…
Açtığınız bir şişe Sassicaia’nın yanına lütfen bir şişe de Şırnak şarabı açın.
Şan olsun diye dursun o masada.
Midin köyünün kahraman beşerlerine hoş bir bildiri ve motivasyon verin.
Lafı açılmışken Ankara’dan da küçük bir ricam olacak
Bundan istifade şunu da söylemeden geçemeyeceğim.
Geçenlerde okudum Jancis Robinson, Robert Parker Jr. üzere şarap uzmanları 250 bin şişe şaraba kıymetlendirme yapmışlar.
Bunun en az 200 bin şişesi küçük ve orta uzunluk şarap üreticilerinden geliyordur.
Şarapçılık artık bu türlü küçük ve orta uzunluk işletmelerin, butik şaraphanelerin iktisadı.
Asıl büyük dinamizm ve yaratıcılık orada yatıyor.
Her ülkede turizm destinasyonları yaratıyorlar.
Ama artık hükümet küçük ve orta uzunluk şarap işletmelerini resmen yok edecek bir uygulamaya hazırlanıyor.
O uygulama başlayınca Şırnak’taki bu beşerler şarap üretmeye devam edebilir mi, emin değilim.
Tarihteki en eski şarap kabı MÖ 3000’ler Hititler periyoduna ilişkin. Wine üzere sözcüklerin kökeni de Hititçe’de “wiyanna” sözcüğünden geliyor
Yaşadığımız ülkede şarap hepimizden çok daha eski
Onlara şunu söylemek isterim.
İstediğiniz kadar yasakçı olun.
Bu ülkede bağcılığı ve şarapçılığı öldüremezsiniz.
Hepimizden çok lakin çok daha evvel vardı onlar burada.
Şırnak ve Doğu bölgemizde 10 bin yıllık mazisi var şarabın.
Bizden evvel vardılar, bizden sonra da var olacaklar.
Şimdi size biraz bu ‘Eski Türkiye’ kalabalığına sokayım.
|
Eski Türkiye’nin Ayvalık kanadı: Ayvalık zeytinyağı seçkini, yeni eseri göndermeye başladı Girişte birinci rastladığım çift Ümit ve Cem Boyner’di. Her ikisi de Türkiye’nin yaşsız insanlarından. Her vakit sevinçli ve iyimserler. Son 10 yılda Ayvalık’ta gelişen bir ‘Eski Türkiye’ cemaati var. Cemaati toplum manasında kullanıyorum. Hepsi orada, birebir vakitte zeytinyağı üretiyorlar ve bunları tanıdıklarına gönderiyorlar. Bu yılki yeni eseri yılbaşı ikramı olarak göndermeye başlamışlar. Bu yıl Suzan Sabancı’nın zeytinyağında iki fark Ayvalık cemaatinin bir öteki ünlüsü de Coca Cola’nın eski lideri Muhtar Kent. Onunkiler şimdi gelmedi. Yine o cemaatin ünlülerinden Suzan Sabancı ise göndermeye başladı. Bu yıl şişelerinin iki özelliği var. Estetiği daha da artmış ve boşandığı için bu sefer tek imzalı geldi. Yani yalnızca Suzan Sabancı olarak. Göcek ve Muğla tarafının zeytinyağı üreticisi ünlüler ise Erol Tabanca ve Murat Vargı… Ayrıca Arzuhan ve Mehmet Ali Yalçındağ’dan da bu yılın Cennetkoy rekoltesi eser geldi. Sadece şunu söyleyeyim… Eski Türkiye zenginleri çok uygun zeytinyağı yapmayı öğrendiler.
Cem Hakko’nun bahçesine iki yıldır ayılar geliyormuş Biraz sonra Cem Hakko’ya rastlıyorum ve onunla ‘Eski Türkiye’nin Bolu kanadını konuşuyoruz. Kahve Dünyası’nın sahibi Birol Altınkılıç, eşi Alev Altınkılıç ile Ronit ve Cem Hakko o kısmın önde gelenlerinden. Ayrıca Caroline Koç da Ronit ve Cem Hakko’nun şahane iki Akbaş köpeği var. İki yıldır bahçelerine ayı iniyormuş. Ayrıca iş dünyasının önde gelen isimlerinden Aldo Kaslowski, Sinan Tara, Mehmet Dereli de Bolu kanadının önde gelen isimleri… |
Salondan sahneler: Mehmet Ağar uzun müddet sonra davette
Bulunduğumuz yere biraz sonra tanıdık bir sima daha geliyor.
Mehmet Ağar.
Son Denizbank olayında ismi çok geçmişti, epeydir görmüyordum.
Kilo vermiş.
Biraz sohbet ettik.
Tam karşımızda eski Doğuş Holding İdare Şurası Lider Vekili Süleyman Sözen’i gördüm.
Faruk Süren her zamanki üzere hudut bozucu halde fit
Ve Papermoon’un her cuma müdavimlerinden eski Galatasaray Lideri Faruk Süren.
Sinir bozucu biçimde yeniden fit, tekrar filinta, yeniden hiç açık vermeyen tutumuyla orada.
Birazdan yanımıza Sedat Alaoğlu geliyor.
Tabii ki Mustafa Taviloğlu ve oğlu Ömer Taviloğlu.
Mudo artık Ömer Taviloğlu ve kardeşi Aslı Taviloğlu’nun idaresinde.
Genç jenerasyon kusursuz işler yapıyor.
Elitler tartışması: ‘Eski Türkiye’ bayanları mı, ‘Yeni Türkiye’ bayanları mı daha hoş?
Böyle davetlere gidince kendi kendime soruyorum.
Eski Türkiye’nin bayanları mı daha elegant ve hoş, yoksa ‘Yeni Türkiye’ninkiler mi…
Yeni Türkiye bayanlarının bulunduğu yerlerde pek bulunmadığım için bir şey söyleyemeyeceğim, kimseye de haksızlık etmek istemem.
Ama Eski Türkiye bayanları hala hoş.
Geceki davetin ‘Photo Oportunity’ verenleri
Böyle davetlerin starları sayılan Elif Dürüst, kız kardeşi Şirin Yalçın ve eşi Neşet Yalçın, Aylin ve Özcan Tahincioğlu
Medya dünyasından fazla insanı göremedim.
Sabah gazetesinin eski sahiplerinden Önay Bilgin oradaydı.
Babası Dinç Bilgin’i sordum.
Hayatından mutluymuş. Yürüyor, yüzüyormuş.
Bazen buradaymış bazen de Çeşme’de…
Bir gün üçümüz buluşun İzmir’i konuşmaya karar verdik.
Kenan Erçetingöz
Magazinde alem buysa, kral hala o mu?
Eski Türkiye’nin en eski magazincilerinden biri oradaydı.
gecce.com’un sahibi Kenan Erçetingöz…
Yine etrafa hakimdi ve belirli ki magazinin altın yıllarındaki havasını hâlâ koruyor.
Gözüm magazin medyasının yeni yükselen starı Müge Dağıstanlı’yı aradı lakin göremedim.
Gecenin testi: Bu fotoğraflardan kaçını tarıyorsunuz?
Paper Moon’un girişinin sol tarafında özel bir kısım var.
Burası daha çok lounge üzere bir yer.
Sağda şarap kavının vitrini, onun yanındaki duvarda da çok sayıda ünlü sinema sanatkarının fotoğrafları.
Şimdi size bir test…
Bu fotoğrafları büyütüp bakın.
Kaçını tanıyorsunuz?
19 fotoğraf var.
Bunlardan 10’unu tanıyorsanız…
Bilin ki son devir Eski Türkiye’densiniz.
10-15’i arasındakini tanıyorsanız…
Orta devir Eski Türkiye’densiniz.
Benim üzere hepsini tanıyorsanız…
Siz Akbank’ın 30 yıllık mazisinden bile eski bir Türkiye’ye aitsiniz.
“Yeni Türkiye nerede? diye sordum, “Biraz ileride Kile’de” dediler
Gece saat 21.00’e hakikat ayrılırken, hâlâ akın akın insan geliyordu.
Sanki gece asıl o andan itibaren başlayacaktı.
Kim bilir, tahminen ‘Yeni Türkiye’ de o saatten sonra vardiyayı almıştır.
Ama kapıda bu yorumu yaparken bir dostum, “Yeni Türkiye’nin siyasi ve ekonomik seçkinini görmek istiyorsan biraz ilerideki Kile restorana gideceksin” dedi.
Orayı biliyorum.
Pelit Pastaneleri’nin kurduğu bir restoran.
Bir iki kez de gitmiştim.
Ama ahalisini pek âlâ tanımıyorum.
En kısa vakitte orada da sosyolojik müşahedeler yapacağım.
Kapıda, Özal’dan yediğim fırçayı hatırladım
Akmerkez de her zamanki üzere yeni yıl ışıkları cıvı cıvıl parlıyordu.
Çıkarken aklıma merhum Turgut Özal geldi.
1980’lerin sonunda Türkiye’nin birinci AVM’si Galeria açılmıştı ve ben Hürriyet’in Ankara temsilcisiydim.
Bir gün Başbakan Özal aradı ve “Galeria’yı gezdin mi?” diye sordu.
Ben “Hayır” deyince uygun bir fırça yedim.
“Sözde sosyologsun. Türkiye’de alıveriş kültüründe ihtilal oldu ve sen merak edip gidip görmedin” dedi.
Haklıydı.
Eski Türkiye’nin modernite devrimiydi…
Bütün AVM’lerin 30’uncu yılı kutlu olsun.
Bir yanıt bırakın