Fehmi Koru*
Televizyonların son vakitlerde en sık başvurduğu yorumcular zelzele konusunun uzmanları. İçlerinde Türkçe bilen bir Japon uzman da var.
Onları dinledikçe benim aklıma daima birebir soru takılıyor: Uzmanlar da İstanbul’u mesken tutan yahut o denli olmasa bile iş yahut ziyaret için İstanbul’a gelen 20 milyona yakın insan üzere, kentimizde bulunuyorlar; sanki uzmanların kendileri sarsıntıya güçlü binalarda mı yaşıyorlar, tavsiyelerinin gereğini yerine getiriyorlar mı?
Umarım o denli bir yerde yaşıyor ve tavsiyelere de harfiyen uyuyorlardır.
Merak etmeyin, bu yazının konusu zelzele değil. Yeniden siyaset. Lakin içinden geçtiğimiz günlerde yaşanan ve bizlere yaşatılanları, her an zelzele olacakmış üzere kelam edilen İstanbul’un durumuna benzetiyorum.
Kendimi de sarsıntı uzmanlarına… Natürel siyaset konusunda…
Ülkede ve etrafında olup bitenler beni çok rahatsız ediyor.
‘Çevre’ deyince, hem komşu ülkeleri hem de uzakta olsalar da ortamızda ikili ve çoklu ilgilerimiz bulunan ülkeleri anlayın. Sırf bizimle olan bağları bakımından değil, o ülkelerin kendi içlerindeki gelişmeler bakımından da ülkemiz ismine kaygılar taşıyorum. İstemediğimiz halde, onlarda meydana gelen kimi gelişmeler yüzünden, içinden kolay kolay çıkılamayacak karmaşalara sürüklenebiliriz gibime geliyor.
İçeriye baktığımda ise, her yeni gelişme, bana yakın şahidi olduğum eski günlerdeki fevkaladelikleri hatırlatıyor ve ortadaki benzerlikler tasa duymama sebep oluyor.
Aslına bakılırsa endişelenmemem gerekir; zira her şey, muhalefete nazaran, siyasi iktidarın istediği, planladığı, fayda göreceğini düşündüğü formda gelişiyor.
Yönetimde bulunanlar da, muhakkak ki, yaşananları muhalefetin sunduğu üzere değerlendiriyorlar…
Gereğinden fazla kıymet atfedilmiş bir seçim var önümüzde. Sonuçta kentler ve kasabaların günlük işlerini görmekle vazifeli mahallî yöneticileri seçeceğiz. Gerçek bu. Şu yahut bu partinin aday göstereceği kişinin sandıktan öteki adaylardan daha çok oy alarak çıkması, İstanbul yahut Hakkari belediye başkanlığını o kişinin üstlenmesi neden bu kadar önemseniyor?
İstanbul, Ankara ve İzmir belediyelerinin başkanlıkları CHP’de kalsa yahut AK Parti’ye geçse, bu durumun sadece kazanan-kaybeden politikleri ve en fazla o vilayetlerde yaşayan şahısları ilgilendirmesi gerekmez mi?
Hayır, güya o denli değil de, şimdiki liderlerin yerlerinde kalması yahut yerlerine bir öteki partinin adayının gelmesi hayati önemdeymiş üzere bir hava var.
Önümüzde seçime kadar üç aylık bir mühlet bulunuyor ve lokal seçime atfedilen bu çokun aşırısı değerden dolayı endişeleniyorum işte.
“Büyük bir miting düzenlenecek” çeşidi bir haber alınca da geceleri uykum kaçıyor.
Mitingde neler konuşulduğu, hangi sloganların atıldığı, hangi pankartlar-bayraklar-posterler açıldığı detayları kulağıma eriştiğinde, “Keşke sağır olsaydım” diye düşündüğüm dahi oluyor.
Elinde bayrakla yürüyen yaşlı bir adama, onu durdurup rejim tartışmasına girişen bir gencin yumruk attığı imajıyla akşam haberlerinde karşılaştığımda, kaygılarım artıyor ve bu yüzden de kim haklı kim haksız değerlendirmem zihnimde bulanıklaşıyor…
Dün yazdığım mevzu da o denli. 22 yıl evvel suikasta uğramış Doç. Necip Hablemitoğlu’nu öldürenler olduğu teziyle haklarında savcılık iddianamesi hazırlanmış bireyler hür bırakılmıştı. Bir bakıyorum, suikast timinin üyesi olduğu gerekçesiyle daha evvel iki defa kamuoyu önüne çıkarılmış birinin yine yakalandığı ilan ediliyor ve ben bundan da büyük rahatsızlık duyuyorum.
Siyasetin içinde yer alan, her telaffuz ve aksiyonları ile gelişmeleri etkileyenler var, onları izlemek bir sineması birkaç misli hızlandırarak izlemek üzere bir şey… Onları son vakitlerde izlemek, ne palavra söyleyeyim, dayanılmaz başımı döndürüyor…
Bir de, siyaseti tribünlerde izleyen ve gelişmeleri günü gününe gözleyip kanaatlarını çeşitli tabanlarda paylaşanlar var. Kimileri uzun yıllardır tribünlerdeler ve her olağandışılıkta onların hisseleri olduğunu, ben de tıpkı tribünde bulunduğum için, yakından biliyorum. Şimdilerde onların geçmişte en fazla rol oynamışları yeniden en önlerdeler; bunu görmek de beni bayağı telaşlandırıyor.
Her gün yazı yazma taahhüdüm olmasa, her şeyi bir kenara bırakıp kendimi şimdiki gelişmelere kapatacağım, lakin olmuyor; okurlara ve kendime taahhüdüm şu sıralarda ciddiye aldığım tek şey.
Yılın birinci günü İstanbul’da yapılan mitinge davet için eşiyle birlikte bir görüntü yayımlayan eski bakan, oldukça vakit evvel, vazifeden istifasını duyurmak için kaleme aldığı instagram iletisini, yanlış hatırlamıyorsam, “Allah sonumuzu hayreylesin” temennisiyle bitirmişti.
Ben bu yazıyı “Kurtlar dumanlı havayı sever” kalıbıyla sonlandıracaktım lakin onunki daha hoş bir temenni…
Deprem hususuyla açtığım bu yazıya da o temenni daha fazla uyuyor.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Bir yanıt bırakın