Fehmi Koru*
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ve yanındaki heyet, NATO Tepesi sonrası Litvanya’nın Vilnius kentinden ülkemize döndü. Dönüş yolunda uçakta bulunan gazetecilerle Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın paylaştığı görüşler, doruğun ülkemiz açısından her bakımdan başarılı geçtiğini gösteriyor.
Kendim de geçmişte cumhurbaşkanları ve başbakanlara dış ziyaretlerinde eşlik ettiğim için bilirim, devleti temsil edenlerin yurtdışı seyahatlerinin hepsi kıymetlidir ve hepsi başarılı geçer.
Gerçek manada ‘başarı’ ziyaretler sırası ve çabucak sonrasında anlaşılmaz; temasların getiri-götürü hesabı için üzerlerinden bir müddet geçmesi gerekir.
Kendi hesabıma şunu söyleyebilirim: Vilnius’tan Türkiye’ye taşınan haberlerin yarısının bile gerçek olmasını büyük muvaffakiyet olarak kabul etmeye hazırım.
Nedenini yazayım:
Türkiye AK Parti iktidarının birinci periyodunda -2002 ile 2012 arasında- hem içeride hem de dışarıda kıymetli ilerlemeler kaydetti. İktisatta birçok göstergeler olumlu geliştiği üzere, ferdî olarak da refahtan yararlanıldı. En değerlisi de, kronikleştiği düşünülen önemli meselelerin hakkından gelmenin yolları arandı.
Dışarıyla ilgilerde de ‘örnek’ bir 10 yıl geçirildi. Avrupa Birliği (AB) ile tam üyelik müzakereleri o devirde yürütüldü. AB müktesebatına ahenk için birbiri arkasına yasalar çıkartılmaktaydı. Komşularla sıfır sorun prensibi, her tarafı düşmanlarla çevrili bilinen bir ülkeye itimat aşıladı. ABD ile ikili bağlar, başlarda ufuk karartan 1 Mart tezkeresine ve subaylarımıza çuval geçirilmesine karşın, devrin sonuna hakikat, gerçek manada ‘stratejik ortaklık’ tabanına kavuşturuldu. Orta Asya’dan Adriyatik denizine uzanan ve Ortadoğu’yu da içine alan geniş coğrafyada, Türkiye, ağzına bakılan bir ülke haline dönüştü.
Korkudan fazla hayranlık uyandıran bir ülke…
Son 10 yıl birinci 10 yılın imajını unutturacak kadar farklı oldu. Menfur bir darbe teşebbüsü bile yaşandı son 10 yıl içerisinde.
İlk 10 yılın demokratik kazanımları sonraki 10 yılda yerlerini ferdî ve kitlesel sıkıntılara bıraktı.
Bugün hayat pahalılığı derinden hissedilen, adalet sistemi güvenilmez hale dönüşmüş, demokrasisi problemli bir ülke imgesinde Türkiye.
Vilnius’a gidene kadar Türkiye denildiğinde gündemi teşkil eden birinci husus bile son halimizi özetlemeye yetiyor: Terör… Terör ve terörist kavramlarına bizim yüklediğimiz manaları paylaşmadığı için İsveç’in NATO üyeliğine itiraz eden bir ülkeydik.
İtirazdan Vilnius’ta vazgeçtiğimizi açıkladık açıklamasına lakin kavramlara yüklediğimiz manayla ilgili savımızı hala sürdürüyoruz.
Cumhurbaşkanı Erdoğan, dönüş yolunda, gazetecilere, görüştüğü önderlere irtibat başkanlığı tarafından hazırlanmış dört kitabı armağan ettiğini “Bu yapıtlarla tarihe not düştük” tabiriyle aktarmış. Kitapların isimleri şu: İnsani Yardımda Türkiye Modeli, Türkiye’nin NATO’ya Katkıları, Türkiye’nin Terörizmle Çabası ve Önder Diplomasi…
Bu kitaplar, birden fazla tıpkı vakitte AB üyesi de olan NATO’daki müttefiklerinin başkanları gözünde, Türkiye’ye ‘Avrupalı’ olma savındaki bir ülke imgesi kazandırmaya fayda mı dersiniz?
AB ile müzakereleri tekrar başlatmayı amaçlayan, hiç değilse gümrük birliği antlaşmasını ülkemiz lehine güncelleme ve/veya vizesiz özgür dolanım kolaylığı kazanma süreçlerine yol almak isteyen bir ülkenin bu argümanını öbür özelliklerini ön plana çıkartarak muhataplara aktarması beklenirdi.
Muhataplar bunu beklemişlerdir.
Halkın oylarıyla seçilmiş bir milletvekilinin cezaevinde tutuluyor olması…
Kanun kararında kararnamelerle vazifelerinden edilen insanların varlığı…
Avrupalı ülkelerin ceza yasalarında bulunmayan hususlarla mahkum edilmiş tutuklu ve mahkumlarla dolu cezaevleri…
Medyanın zirvesinde asılı duran hürriyetleri kısıtlamayla sonuçlanması kaçınılmaz ceza hususları ve onları hiç çekinmeden uygulamaya hazır bekleşen kurumlar…
İnsanların en doğal toplumsal muhtaçlıklarını karşılamak üzere düzenlenmiş etkinliklere baskılarla mani olunması…
Bunlar ve daha kaçları, önümüzdeki beş yılda da AK Parti tarafından yönetilecek olan Türkiye’yi, dışarıdan bakanların gözünde, birinci 10 yıl üzere mi, yoksa son 10 yıl üzere mi mütalaa edilecek bir ülke olarak algılanmayı getirecektir?
Vilnius’ta görüşülen kendilerinden olumlu izlenimler alındığı aktarılan önderler ile onların ülkeleri gözünde?
Soruya yanıt ararken dönüş yolunda verilen bildiriler ortasında bir cümleye rastladım, onu da paylaşayım da bu yazıyı fazla uzatmayayım: “Avrupa Birliği’nden göreceğimiz olumlu çalışmalar sonucunda biz de verdiğimiz kelamları hayata geçirmek için çalışmalara başlarız.”
Bu mevzuda tavizsizmişiz.
Önce biz değil, bu kelama nazaran, Avrupalılar bir şeyler yapacak…
Göreceğiz…
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Bir yanıt bırakın